مرحوم صمد ولی بیگی ، متولی ۱۳۰۸ شیراز و شغل آزاد فنی خودرو داشتند. دارای ۳ فرزند که هر سه دکتر هستند و واقعا به اجتماع خدمت می کنند. مدرسه ای که بنام خودشان ساختند که قبلا مدرسه دولتی بوده ، این مدرسه پسرانه ، به متراژ ۱۰۰۰ متر مربع می باشد. از نظر کادر اداری و فرهنگی بسیار جالب است و شاگردان زیادی تا بحال در آن تحصیل کردند و به موفقیت رسیدند.
مرحوم ولی بیگی به مدرسه سرکشی می کردند و هر وقت چیزی لازم بود ، مثل بخاری ، کامپیوتر و دیگر وسایل تهیه می کردند و خوشحال می شدند که بچه ها در این مدرسه با سواد می شدند ، نماز و قرآن می خوانند ، و از این مسرور بود که بچه ها خدابیامرزی به او بگویند.
تنها چیزی که از خدا می خواست و همیشه ذکر زبانش بود این بود که می گفت “خداوندا مرا آن ده ، که آن به ” و مطلب دیگری هم هست که
نام نیکو گر بماند ز آدمی به کزو ماند سرای زرنگار
مرحوم ولی بیگی می گفت : گذاشتن و داشتن پولی که نتیجه ای برای آدم ندارد ، فایده ای ندارد . پول هایی که در این دنیا داریم موقت هستند اگر نتوانیم آن ها را در بانک دائمی که همان ذخیره آخرت است بفرستیم در واقع کاری انجام نداده ایم. اگر توانستیم به جامعه خدمت کنیم و به مملکت خدمت کنیم آن درست است. والا ثروت اندوختن فایده ای ندارد یا مثلا برای اولاد گذاشتن . ما تنها سرمایه ای که برای فرزندان مان می توانیم بگذاریم همان تربیت و تعلیمی است که به او می دهیم و الا ثروت یک روز تمام می شود و پیشرفت جامعه به فرهنگ آن جامعه است. ما باید فرهنگ را تصحیح کنیم. کار خیر بیشتر برای ایجاد فرهنگ است و من همیشه آرزو داشتم مدرسه بسازم. و آثار آن را هم همیشه دیده ام و خداوند هیچ جا مرا تنها نگذاشته و همیشه از خدا ممنونم.
از جمله خاطرات جذاب مرحوم ولی بیگی مطلبی بود که از شب بارانی تعریف می کردند که قصد رفتن به حمام را داشته که تلفن خانه زنگ می زند : وقتی رفتم که گوشی را بر دارم کسی جواب نمی دهد. ناگهان صدای مهیبی بلند شد و خانه در گرد و خاک فرو رفت و سقف حمام فرو ریخت.
این خیر فداکار از خطر جان سالم بدر می برد. خودش می گفت بنظرم فرشته ها زنگ زدند و جان مرا نجات دادند.
آموزشگاه حاج صمد ولی بیگی 
زنده یاد حاج صمد ولی بیگی 
آموزشگاه حاج صمد ولی بیگی
